Sistemi za automatsku detekciju i dojavu požara služe za pravovremeno i brzo otkrivanje, javljanje i alarmiranje požara.
Osnovu za izbor protivpožarnog sistema nekog objekta čini njegov požarni rizik. Za odredivanje požarnog rizika potrebno je poznavati-utvrditi sve faktore koji dovode do nastanka požara, njegovog razvoja i moguće štete. Merama požarne preventive postiže se da verovatnoća izbijanja požara bude što manja, a protivpožarnim sistemom se onemogućava širenje požara. Time se i moguće štete svode na najmanju meru.
Sistem se sastoji od centrale za detekciju požara, automatskih detektora, ručnih javljača, električnih instalacija, svetlosno-zvučnih jedinica (sirene, svetlosna signalizacija, indikatori isl.) i ostalih pomoćnih komponenti.
Sistemi mogu biti:
Konvencionalni sistemi – Konvencionalne centrale se sastoje od određenog broja konvencionalnih zona. Prema propisu, jedna zona sadrži do 30 javljača požara ili ručnih javljača požara. U slučaju aktiviranja javljača požara, na centrali za dojavu požara javlja se signal alarma na liniji (zoni). Nije moguće sa centrale ustanoviti koji je javljač aktiviran, zato je poželjno ručne javljače požara spajati u zasebnu zonu.
Adresabilni sistemi– Adresabilni sistemi za detekciju i dojavu požara pružaju najmoderniju i najbolju zaštitu od požara.
Osim olakšanog testiranja ovi sistemi se odlikuju velikom fleksibilnošću i preciznošću detekcije požara. Kada kažemo da je sistem “adresabilan” to znači da svaki detektor u sistemu ima svoju individualnu adresu, tako da u slučaju požara imate preciznu informaciju koji je detektor u kojoj prostoriji aktiviran.
